Forum traktujące o grach RPG i fantastyce

mamra22

Shruiken

Drow powrócił do swojego ciała ale było już zapóźno. Został otoczony przez stado wygłodniałych likantropów. ledwo wyciągnął miecz, a już musiał się bronić przed falą pazurów i kłów. Przyjmował na siebie ciosy łapami, natomiast wszystkie ugryzienia starannie blokował. ta taktyka nie przyniosła jednak efektu, a cora bardziej męczący się Drow zaliczył pierwsze ugryzienie w rękę. Zdenerwowany, przeszedł taranem przez wilkołaki i rzucił się w stronę krawędzi klifu. Kiedy był już tuż przy krawędzi uaktywnił kulę ciemności i czar lewitacji. jego pdstęp się powiódł. Zaślepionę wonią krwi, bestie jedna po drugiej wpadałydo morza. wylądował cięzko na ziemi i wypił jedną miksturę. Rany błyskawicznie zaczęły się zasklepiać, po za feralnym ugryzieniem w rękę. Drow uznał że będzie się tym martwił później. Zakrył ranę rękawem i ruszył do Lorana z pomocą, sądząc bo odczuciu bólu musiał nieźle obrywać. Dotarł na miejsce i zobaczył unieruchomionego Lorana. W akcie desperacji, zaatakował demona wbijając mu miecz w plecy.

brak

DEMON

-Hahaha, głupi drowie, myślisz że tym mnie zabijesz, więc się mylisz, mnie demona ciemności nie da się zabić mieczem...-powiedział demon, a macki ciemności oplotły drowa tak że ten również nie mógł się ruszyć- Co teraz zrobisz śmiertelniku, w każdej chwili mogę cię zabić- zaśmiał się demon.

PrQ

Loran

Demon zdekoncentrowany Drowem zapomniał o półelfie, macki, które go oplatały osłabiły uścisk. Czuł żę jego moc słabnie, na wschodzie zauważył, że niebo jaśnieje nadchodził świt, musieli się śpieszyć. Postanowił wszystko postawić na jedną kartę. Skupił całą energię w jednej dłoni. Nagle w jego dłoni pojawiła się mała świetlista kuleczka, która zaczynając się kręcić robił się coraz to większa i większa. Loran krzyknął, macki zerwały się i go puściły i pomknął z prędkością błyskawicy w stronę demona. Kukla w jego ręce zaczęła wytwarzać snopy czarnej energii. Na całej polanie czuć było wściekłość, która biła od Elfa. Nim wbij kulę w pierś pomiotu krzyknął tylko: -"RASENGAN!" i nagle kula zabłysła. Demon zaczął krzyczeć, po czym nastąpił wybuch energii. Loran stracił przytomność uderząjąc z impetem w ziemię.

mamra22

Shruiken

Drow pierwszy otrząsnął się po fali energi. Spojrzał na horyzont i oślepiło go słońce, będoące już po wschodzie. Aż tyle czasu minęło uświadomił sobie Drow, ikrywając twarz pod kapturem i starając się cokolwik zobaczyć. Kiedy odzyskał w miarę wzrok. Postanowił zostawić w spokoju Lorana, po takich wydarzaeniach przyda mu się opoczynek, pomyślałi poszedł nad klif zobaczyć co z Niką.

brak

DEMON

Demon upadł na ziemię, wschodzące słońce dodatkowo sprawiło że ciało ów bestii zaczęło zamieniać się w czarną mgłę i po chwili zniknęło. Na ziemi pozostały cztery czarne kryształy.

Nike

Dziewczyna odzyskała przytomność. Spoglądając wokoło, nie za bardzo wiedziała co się stało.

PrQ

Loran

"Jestem z Ciebie dumny..."- te słowa wyrwały go ze snu. Czuł się okropnie, niema wszystkie mięśnie odmawiały mu posłuszeństwa. Usiadł z wolna i z niemałym wysiłkiem. Słońce świeciło rozejrzał się po polu bitwy. Nie pamiętał jak to się stało że stracił przytomność. Spojrzał na swoje lewe ramię. byłcały ubrany w dziwną zbroję. Była całą czarny, zrobiona z nieznanego mu materiału, próbował rozpoznać czy jest magiczna ale nic tylko ból łowy blokował jego umysł. Zauważył, że zbroja jest niezwykle lekka... jakby wogóle jej nie było. Przypomniał sobie o swoim ekwipunku, który widocznie został zniszczony podczas bitwy. Było mu szkoda tych sztyletów, które przeszły z nim tak wiele. Postanowił że mieście odnowi zapasy. Wtem zobaczył dziwne czarne kamienie na środku polany. Podszedł do nich i zabrał ze sobą. Ruszył drogą którą zostawił demon przedzierając się przez las, szedł w stronę klifu trzymająć słońce za sobą.

mamra22

Shruiken

Drow stanął nad dziewczyną. Przeprowadził pobieżne badanie wzrokiem ale nie zobaczył żadnych ran. Przynajmniej tyle ciekawe jak z jej głową, pomyślał. Hej poznajesz mnie, zapytał machając ręką przed jej twarzą. Mimo tego że cieszył się z jej uratowania nie usmiechała mu się opieka nad osobą pozbawioną zmysłów, miał tylko nadzieje że w takim przypadku nie będzie musiał robić tego co zrobiono by w Podmroku.

brak

NIKE

Wstała i otrzepała się -Przepraszam ale wiesz może jak się tutaj znalazłam....wygląda na to że chyba mnie znasz, ale ja ciebie nie znam możesz powiedzieć mi kim jesteś?-spytała się drowa. Wyglądało na to że dziewczyna straciła pamięć.

mamra22

Shruiken

Drow popatrzył na dziewczynę z niedowierzaniem. Czyli jednak po niej, pomyślał a na głos powiedział, niestety wydawało mi się że cię znam, nie wiem jak się tu znalazłaś, a teraz musze juz iść. Odwrócił się i odszedł uśmiechając się do siebie. Niech ktoś inny się nią zajmie. z tą myslą odszedł w las szukając Lorana.

PrQ

Loran

Doszedł do krawędzi klifu. Rozejrzał się wokół i zobaczył ślady krwi. Następnie spojrzał poza krawędź. a wodel zobaczył kogoś. To była Nike. Ponownie się rozejrzał po klifie i zszedł na dół. Gdy już wreszcie był na miejscu spojrzał ze zdziwieniem na dziewczynę, wyglądała na zdezorientowaną. -Eeehm... Nike?

brak

NIKE

-...to ty też mnie znasz, bo ten drow co odszedł podobno też mnie znał...możesz mi wyjaśnić skąd się tutaj wzięłam i powiedzieć kim wy jesteście?-zapytała się dziewczyna obserwując tajemniczą postać.

PrQ

Loran

Stał jak wryty, myśląc nad tym czy to czasem nie jest jakiś żart. W sumie nie uśmiechało mu się odnajdywanie osobowości swojej towarzyszki. -Ty naprawdę nic nie pamiętasz?- widząc niezrozumienie w oczach dziewczyny opadły mu ręce- nazywasz się Nike, a ja jestem Loran, podróżowaliśmy razem...a raczej ścigaliśmy jakiegoś tam maga. Porwał Cię potężny demon, który chyba wymazał Ci pamięć, a ten Drow był jednym z naszych towarzyszy, nie wiesz gdzie poszedł?-powiedział rozglądając się.

brak

NIKE

-...nie wiem dokąd poszedł, a ja muszę się dostać na wyspę Lantan, choć sama nie wiem czemu...-powiedziała dziewczyna- Miło cię poznać Loranie, może wiesz gdzie jest jakiś port czy coś?

PrQ

Loran

*Przeklęty, jednak nie skasował jej całej pamięci* -Więc niedaleko było kiedyś miasto... będziemy musieli poszukać jakiegoś portu- mówił do niej skupiając się i szukając cienia Drowa. W lesie nie było to takie łatwe. Widocznie ukrywał się gdzieś. Wytężył umysł i nagle ujrzał Drowa był całkiem blisko widocznie ich obserwował... stał tak z zamkniętymi oczami i skupieniem na twarzy zupełnie zapominając o dziewczynie.

brak

NIKE

-...przepraszam cię bardzo, ale możesz mi opowiedzieć jak się tutaj znaleźliśmy troszkę szczegółowiej...-stwierdziła dziewczyna, jednak nie wiadomo czemu usłyszała głos ze strony morza, które najwyraźniej ją wołało-...ty też to słyszysz?